Een kandidaat vertelt: “2e spoor was hard werken, maar voelde ook als een feestje!”

Nikki is een van de vaste re-integratiebegeleiders van Buro Verzuim- en Loopbaanbegeleiding. In de tijd dat ze bij ons werkt heeft ze al veel trajecten begeleid. Maar eentje heeft toch wel een speciaal plekje in haar hart. En ook zij heeft een bijzonder plekje gekregen in het hart van deze kandidaat, Mariska*.

Het gaat momenteel zo goed, dat Mariska na haar werkervaringsplek kon blijven. Met als kers op de taart het bericht van afgelopen week. “Een jaar contract!”, zo vertelt Mariska.

“Bij aanvang van dit traject had ik enorme schaamte. Jaren heb ik geprobeerd het vol te houden, maar ik moest uiteindelijk de conclusie trekken dat dit zo echt niet langer ging. Ziekmelden past al niet bij me, laat staan dit. Maar ik had geen keuze, een 2^e spoortraject moet. Met zweet in mijn handen stapte ik in de auto naar Nikki. We hadden meteen een klik. Zij zorgde voor veiligheid en vertrouwen, waardoor mijn angsten meteen overwonnen waren.”

Nikki geeft aan dat een medewerker in spoor 2 minder zichtbaar is voor de werkgever. Het contact met management en collega’s kan daardoor gaan vervagen, wat jammer genoeg in dit geval gebeurde.

“Dat deed wat met mij. Frustraties en boosheid  kwamen op. Ik voelde me niet gezien. Het is een stukje rouwverwerking. Het heeft tijd gekost om te accepteren en te helen. Gelukkig was daar ruimte voor tijdens het 2^e spoortraject met Nikki. Ik kon mijn verhaal kwijt en dat is heel belangrijk, anders kun je niet verder.”

Een van de belangrijkste lessen die Mariska tijdens dit traject heeft geleerd is jezelf zijn. Ze wilde niet opgeven, want dat ligt niet in haar aard. Maar accepteren en toegeven dat iets niet langer werkt is heel belangrijk, geeft ze aan.

“Alleen dan kun je het verleden, je oude werk, loslaten. Op dat moment ging ik ander werk zoeken en dat lukte! Ik begon met vrijwilligers werk, om daarna te starten bij een werkervaringsplek die aansloot bij mijn beperkingen en ik ben daar nooit meer weg gegaan. De handvatten die Nikki me gaf, brachten me verder, waardoor ik vertrouwen in mezelf kreeg. Zo kon ik groeien.”

Zo ellendig als die autorit naar de kennismaking met Nikki was, met zware ledenmaten en nervositeit, zo soepel verliep de rest van het traject. De sessie werden een ‘feestje’. Bij elke ontmoeting nam een van twee wel een lekker gebakje mee. Voor Mariska was het haar manier om haar hoofd leeg te maken en lichtpuntjes te zoeken. Dat lukt alleen als open communicatie mogelijk is.

Nikki: “Als iemand open, oprecht en eerlijk was, dan was jij het wel. Daardoor konden we ook echt alle kanten op. Het was niet altijd lachen, gieren en brullen. We hebben hard gewerkt. Maar het is geen vervelend traject. Het is wat je er zelf van maakt.”

“ Dat is dan ook iets wat ik graag andere kandidaten zou willen meegeven”, verteld Mariska. “Sta open voor nieuwe dingen, geef je coach een kans en leer jezelf zijn door te accepteren wat je wel en niet kunt. Je moet zelf je kansen creëren. Afwachten helpt niet, er is niemand die het voor je doet.  Alleen dan gaan er deuren voor je open.”

Haar plan is tot aan haar pensioen haar huidige werk te doen. Doordat ze in korte tijd veel dierbaren verloren heeft, wordt thuis wel het vervroegd pensioen-idee besproken.

“Ik wil er nog niet aan, want mijn werk is erg leuk. Ik leef van dag tot dag en ga met plezier naar mijn werk. Ik heb zulke zorgzame werkgevers. Maar ik moet hierin ook weer eerlijk tegen mezelf zijn, dus de kans dat ik eerder stop is aanwezig.”

Note: Mariska vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bij Buro Verzuim- en Loopbaanbegeleiding bekend.